Over Mali

Zondag 28 december

Vandaag was een rustig dagje. Dirk moest mee naar de bruiloft om te filmen en ik bleef lekker een dagje thuis om wat rond te hangen, te lezen, de was te doen en te niksen. Het was namelijk ook nog eens heel warm. 's avonds na het eten ontstond er een spontaan feestje op het terras met muziek en dans, heel gezellig. De muzikanten waren allemaal weg en wat blijkt: vanmorgen werd ons verteld dat het gisteravond Afrikaans Oudjaar was en vandaag dus Afrikaans Nieuwjaar. Alsof we het hebben aangevoeld. Maar iedereen was te moe gisteren om het tot na 12 uur uit te houden. Rond 11 uur was iedereen in bed wat nog niet was voorgekomen.

Aangezien we dus niet al te veel hebben beleefd heb ik een tijdje zitten mijmeren boven de pc en wat dingen opgeschreven die we hier horen en zien.

Malaria

Hierover wordt hier in huis niet zo moeilijk gedaan. De meeste huisgenoten slikken ook helemaal geen malariapillen zoals wij elke dag trouw doen. Een jongen uit Amerika die al langer onderweg is heeft zelfs al malaria gehad. De meeste mensen hier beschouwen het als een griepje of een flinke verkoudheid. De remedie is dan een aantal pillen achter elkaar te slikken, 3 dagen flink ziek met overgeven en dan kun je er weer tegen. Die pillen zijn echter wel een groot probleem voor de plaatselijke bevolking want ze kosten hier rond de 6 of 7 euro en dat kunnen de meeste mensen natuurlijk helemaal niet betalen. We smeren trouw bij zonsondergang de blote delen in met Deet, wat goed blijkt te helpen en doen onze anti-muggenbroek aan die is geimpregneerd en kan 40 keer gewassen worden totdat het niet meer werkt. Ik word af en toe gestoken en plak dan een pleister met anti-jeukstof die zeer goed helpt en waardoor ik niet ga krabben

Verkopers en kleine werkplaatsjes

De hele stad is vergeven van mensen die proberen aan jou telefoonkaarten te verkopen voor je prepaid telefoon (die we niet hebben). Soms zitten we op een terras waar bewaking bij is en daar mogen zij de mensen niet lastig komen vallen. Dus proberen ze je aandacht te trekken vanaf de straat. Je zou haast af en toe iets kopen wat je niet eens kunt gebruiken maar dat gaat ook weer niet. En dan zijn er nog mensen die zeggen dat de mensen relaxed zijn en leven bij de dag. Ik denk dat ze zo arm zijn dat ze niet eens willen denken aan morgen omdat ze niet weten wat dat gaat brengen.

Elke vierkante meter stoep in de stad wordt ingenomen door hele kleine hokjes waar van alles gemaakt wordt: dan zit er een achter een naaimachine op straat (een broek en blouse laten maken kost wel 7 € en 3 wikkelrokken worden gemaakt voor 3 € de drie) dan is er een kastje waar flessen benzine worden verkocht per halve liter en per liter. (ongeveer 500 CFA per liter. etc. etc. Taxi's gaan ook vaak tijdens een ritje even 1 liter tanken want meer geld hebben ze steeds niet op zak. De meeste taxi-ritten die wij hebben duren zo'n 20 – 30 min. en we betalen nooit meer dan 2000 CFA (lees: 3 €) en meestal kost een rit tussen de 1000 en 1500. Hoe is het mogelijk vragen wij ons af om hiermee een bestaan op te bouwen, je auto te onderhouden, wat dus niet gebeurt want bijna alle auto's maken zoveel herrie en rammelen zoveel dat we vaak vrezen niet op de plaats te zullen aankomen waarnaar we op weg zijn.

Het hele leven hier en de totale armoede zetten je wel aan het denken over onze consumptie-maatschappij en dat het niet zo slecht zou zijn om eens een tijdje te consuminderen. Kijken hoelang we het vol gaan houden om tevreden te zijn met wat we hebben en niet steeds op zoek te gaan naar weer een leuk hebbedingetje of weer een grotere t.v (die we net hebben) of de volgende camera o.i.d. Het is goed om eens een andere wereld te zien en daar eens over na te denken.

Het land is aan het moderniseren en dat zie je vooral aan de komst van plastic: het hele land is vergeven van plastic afval. De zwarte plastic zakjes van de supermarkt zijn echter zo slecht dat ze kapot gaan met 2 stokbroden erin of met wat fruit. Wij maken zelf ijslollies thuis in bakjes maar hier doen ze dat in boterhamzakjes: vullen met water of limonade en dan in de vriezer. Alles maar dan ook alles wordt klakkeloos op straat gegooid door iedereen en overal. Alle riolen liggen dus ook vol met zoveel rotzooi dat het water ook niet wegloopt en het op sommige plaatsen ook vreselijk stinkt.

Er gaan kinderen naar school hier maar er is geen leerplicht. In dat geval zou de regering namelijk ook een leerplan moeten hebben en dat bestaat niet. In dit deel van Mali wordt Bambara gesproken maar niet onderwezen op de (meeste) scholen. Bijna alle kinderen moeten, als ze naar school gaan, ineens Frans gaan leren en praten want praktisch op alle scholen is het onderwijs in het Frans. Een groot probleem voor die kinderen die waarschijnlijk nooit hun land zullen verlaten en die dus meer zouden hebben aan goed onderwijs in hun moedertaal.