We zijn er

Hallo allemaal,

Nou we zijn er hoor na nog een uur vertraging in Casablanca zijn we dan uiteindelijk om half vier vanmorgen in Bamako geland. Er stond een “taxi” voor ons klaar en dat was gelijk het eerste avontuur: het licht deed het kennelijk niet maar dat was geen reden om niet te rijden. Eerst hadden we ook nog wat onenigheid met wat jongens die onze bagage naar de taxi brachten, maar goed dat is normaal hier. In ieder geval brachten ze ons naar de goede plek: ze waren met 2 personen en een van hen bleek de dansleraar van hier te zijn. Nog even kennis gemaakt met Jeremy en zijn vrouw en daarna nog wat geslapen. (in ieder geval een poging gedaan)

Vanmorgen gelijk djembe les van de 72 jarige Sega Cisse!!! Nou je weet echt niet wat je hoort als hij begint te spelen. Dat geldt anders ook voor de 6 jarige zoon des huizes Isaiah echt ongelooflijk.

Verder zijn we nog even cfa gaan pinnen: onze eerste wandeling in Afrika en echt een andere wereld. Gelukkig was de dansleraar even meegelopen om ons de weg te wijzen en wij keken onze ogen uit. Daarna gegeten met zijn allen uit een schaal, wel met een lepel en was echt lekker. Nu stromen er kennelijk weer wat muzikanten binnen want het getrommel is weer niet van de lucht.

Als je hier de tuinpoort open doet stap je in een andere wereld. De straat waar wij nu tijdelijk wonen is niet verhard, dus heel veel rood stof. Dirk zit in een voor hem (on)bekende wereld: overal op straat worden auto's gemaakt en brommers en worden onderdelen verkocht. De ene houten uitstalkast heeft riemen, de andere oude onderdelen, dan weer een sigaretten-verkoper ertussen en zo gaat het de hele weg door. Op het einde van de straat begint een hoofdweg met asfalt. Dan weer kramen met: de een aardappelen – de ander wortelen – iemand met een schaal bananen op haar hoofd. De riolering ligt hier open op straat en daar liggen lege waterflesjes in van nog voor de 2e wereldoorlog lijkt wel. En dan ineens op de hoek van de straat een dealer voor nieuwe volkswagens en daarnaast is de geitenmarkt. Inderdaad kom je dus overal ogen tekort en zou je willen blijven fotograferen.

We houden ons vandaag rustig (nou ja wat heet) met de hele dag prachtige djembe muziek om je heen want we hadden maar een zeer kort nachtje. Kunnen we alle 1e indrukken op ons laten werken en wennen aan Afrika. Er logeert hier trouwens ook een Amerikaans meisje dat thuis Afrikaans dansen doceert en hier de fijne kneepjes van het vak komt leren en een Duitse die prachtig djembe speelt en al heel lang.

Bij gebrek aan Nino en Luca om mee te voetballen heeft Dirk al de kleinste zoon van 4 gevonden om mee te spelen en verder lopen hier de hele dag kinderen uit de buurt af en aan. De 1e tas met kinderkleren is trouwens al gegeven aan de vrouw van Jeremy voor haar kinderen en de buurkinderen

Ook is het hier een kakafonie aan talen; we spreken Engels – Duits – Frans – tegen elkaar soms Nederlands en dan praten ze onder elkaar ook nog eens de inheemse taal: Bamara.

Dit was het voor vandaag, wordt vervolgd.

Vele groeten uit een warm Bamako van ons allebei